چقدر سخته

توی چشمهای کسی که تمام عشقت رو از تو دزدید و

به جاش یه زخم همیشگی روی قلبت بهت هدیه داد زل بزنی

و بجای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی حس کنی که هنوزم دوستش داری

.چقدر سخته دلت بخواد سرتو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده.

چقدر سخته توی خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی

اما وقتی دیدیش چیزی جز سلام نتونی بهش بگی.

چقدر سخته وقتی پشتت بهش هست دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما

مجبور باشی بخندی تا متوجه نشه که هنوزم دوستش داری.چ

قدر سخته گل آرزوهاتو توی باغ دیگری ببینی و هزار بار توی خودت بشکنی و اونوقت آرومزیر لب بگی

گل من باغچه نو مبارک ...